ارتزهاي حمايت كننده مچ پا كه هم اكنون در دسترس متخصصين و بيماران قرار دارند، هيچ گونه تأثيري بر حس عمقي افرادي كه پيچ خوردگي هاي راجعه مچ پا را تجربه كرده اند يا افرادي كه به بي ثباتي عملكردي مچ پا مبتلا هستند، ندارند. اين در حالي است كه اختلال حس عمقي ناحيه مچ پا در افراد مبتلا به بي ثباتي عملكردي مچ پا، به عنوان يكي از مشكلات اصلي اين گروه از بيماران مكررا گزارش شده است. به نظر مي رسد كه تعبيه كردن تكنولوژي ارتعاش در ارتزهاي حمايت كننده مچ پا مي تواند گيرنده هاي مكانيكي ناحيه مچ پا را فعال نمايد و بدين ترتيب به مرتفع شدن نقص حس عمقي ناحيه مچ پا و كارايي بهتر ارتز كمك نمايد. در طراحي ارتز ارتعاشي حمايت كننده مچ پا، سه موتور ارتعاشي (يا پيزوالكتريك يا سلونوئيد)، در داخل كيسه هاي كوچكي كه بر لايه دروني ارتز دوخته شده اند قرار داده مي شوند به گونه اي كه محل قرار گيري اين عناصر، سطح درسال مچ پا و درسال – لترال مچ پا خواهد بود و به تقويت سيگنالهاي حسي ناحيه مچ پا و در نتيجه افزايش ثبات آن كمك خواهند نمود.

با مطرح‌شدن foot core paradigm، توجه به عضلات اينترينسيك پا افزايش يافته است. شواهدي در رابطه با تغييرات مورفولوژيك و ضعف عملكردي عضلات اينترينسيك به ويژه عضله ابداكتور هالوسيس در اين بدشكلي در دست است. از روش‌هاي جديد براي تقويت و كمك به آموزش انقباض عضلات اينترينسيك پا، تحريك الكتريكي عصبي_عضلاني مي‌باشد. نكته حائز اهميت اين است كه مراجعه به كلينيك جهت دريافت تحريك، بدليل وقت‌گير بودن و مشكلات رفت و آمد، مي‌تواند يكي از عوامل عدم توجه به اين روش باشد. دستگاهي كه در عين پرتابل و سبك ‌بودن داراي قابليت‌هاي مدنظر باشد و شخص بتواند به راحتي در منزل يا محل كار از آن استفاده كند، كمك شاياني به رفع اين مشكل خواهد كرد. نگهداشتن انگشت شست در راستاي طبيعي حين انجام تحريك توسط ارتز و به تبع آن قرار گرفتن عضله ابداكتور هالوسيس در طول نرمال، با ايجاد حداكثر قدرت انقباضي در عضله به بهبود نتايج درمان كمك خواهد كرد. ارتز طراحي‌شده، انگشت شست را در راستاي نرمال قرار مي‌دهد و همزمان تحريك به عضله ابداكتور هالوسيس اعمال خواهد شد. انتظار مي‌رود از طريق تعبيه مداليته‌هاي تقويت‌كننده همچون تحريك الكتريكي در ساختار ارتز و هم‌افزايي اثر دو مداخله چنين هدفي محقق شود.